Kiedy drzewa zmieniają kolory, a dni stają się krótsze nachodzi chwila nostalgii. Siadamy wtedy na kanapie z kubkiem gorącej herbaty i  słuchamy wierszy 😉 Wieczorek

Dnia 22 sierpnia wybraliśmy się na Rejs statkiem po Wiśle w Sandomierzu 🙂Podczas rejsu, oglądaliśmy panoramę Sandomierza- miasta leżącego na wysokiej skarpie. Widok zachwycał. Panorama

W sobotę, 25.04.2015 odbył się w naszym Domu wieczorek poetycki przygotowany i przedstawiony przez Pensjonariuszy. W ramach przygotowań mieszkańcy gruntownie zapoznali się z biografią i

Uprzejmie wszystkich informujemy, że od kwietnia z-cą dyrektora DPS SADYBA nie jest Małgorzata Tyluś, która wyjechała poza granice kraju. Funkcje tą pełni obecnie Amelia Sas.

Taniec to sposób wyrażania uczuć i nastroju, zwykle radości i zachwytu, rzadziej nienawiści i zemsty (np. tańce wojenne). Emocje uzewnętrzniane tańcem są podkreślone przez odpowiednio

Wielu naszych pensjonariuszy lubi wybrać się wraz z opiekunami na krótki spacerek do pobliskiego lasku i nad staw. Nie rezygnują z tego zwyczaju, nawet, gdy

Drodzy starsi wiekiem! Zapewne nieraz czujecie się zniechęceni skupiając się na tym, czego nie potraficie już zdziałać. Dlatego poniżej przedstawiamy kilka faktów, które mogą Wam

Któż z nas nie marzył o tym, by chociaż przez chwilę stać się członkiem rodu królewskiego i zamieszkać w prawdziwym zamku… Zakosztować dworskiego życia i

Soprany, alty, tenory i basy… czyli zabrzmiała u nas muzyka chóralna… Wszyscy miłośnicy muzyki, a w szczególności miłośnicy instrumentu najdoskonalszego, jakim jest głos ludzki mieli

Słońce, kwiaty, świeże owoce i warzywa… Letni nastrój napełnił nasz dom, pogoda ducha nasze serca. Nasi kochani, sędziwi pensjonariusze witają przyrodę na swoje sposoby. Najbardziej

Bardzo dziękujemy Kazimierzowi Oćwieja i Jerzemu Bożykowi za zagranie dla nas kameralnego koncertu gitarowo – fortepianowego. Jazzowe utwory i ballady dawnych lat wprawiły nas w

Koniec i nowy początek „Na końcu drogi jest początek, z którego wys­tarto­wałeś. Te­raz widzisz, ile się zmieniło. Na końcu dro­gi jest no­wy początek. Te­raz widzisz, ile